- سرون گاه(سُ)
سروگاه. جای رستن شاخ حیوان و آن هر دو طرف سر است در عرض. آن را بعربی شقیقه گویند. (غیاث). موضعی که از آن شاخ روید که عبارت از میان سر باشد. (رشیدی) (آنندراج) :
همان در سرون گاه ماده دو تیر
بزد همچنان مرد نخجیرگیر.
فردوسی.
سری کوسزاوار باشد به تاج
سرون گاه او مشک باشد نه عاج.
نظامی
همان در سرون گاه ماده دو تیر
بزد همچنان مرد نخجیرگیر.
فردوسی.
سری کوسزاوار باشد به تاج
سرون گاه او مشک باشد نه عاج.
نظامی
